بسم الله الرحمن الرحیم

آیا در مورد عسل و فواید این غذای بهشتی و اثرات مثبت آن فکر کردید و یا اطلاعی از آن دارید؟

آیا در قرآن مجید و یا روایات از آن نامی برده شده است؟!

در این بحث ما به چند آیه از آیات إللهی و چند روایت از معصوم علیهم السلام اشاره می نماییم.

آیه اول:

خداوند متعال در سوره محمد صلی الله علیه و آله آیه 15 می فرماید:

« مَثَلُ الجَنَّةِ الّتِی وُعِدَالمُتّقُونَ فِیها اَنهارٌ مِن مآءٍ غَیرِ آسِن ٍوَ اَنهارٌ مِن لَبَن ٍلَم یَتَغَیّر طَعمُهُ وَ اَنهارٌ مِن خَمرٍ لَذّةٍ لِلشّارِبِینَ وَ اَنهارٌ مِن عَسَلٍ مُصَفّیً وَ لَهُم فِیها مِن کُلِّ الثّمَرَات ِوَ مَغفِرَةٌ مِن رَبِّهِم ..... : مثل بهشتی که به پرهیزکاران وعده داده شده چنین است که در آن نهرهایی از آب صاف و خالص است که بدبو نشده و نهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایی ازشراب طهور که مایه ی لذت نوشندگان است و نهرهایی از عسل مصفا و برای آن ها در آن ازتمام انواع میوه ها وجود دارد و از همه بالاتر آمرزشی است از سوی پروردگارشان...».

در این آیه چند نهر از نهرهای بهشتی مطرح شده؛ چرا که لفظ انهار به معنی نهرها آمده یعنی چند نهر نه یک نهر.

اما سؤال این جاست که آیا این نهرها به همه ی افراد بهشتی تعلق دارد و یا به گروه خاصی؟

جواب این است که، در بهشت چشمه ای ویژه وجود دارد که تنها مقربان از آن می نوشند، که در سوره مطففین آیه 28 آمده است.

آیه دوم:

« وَ أوحیَ رَبَُّکَ إلی النََََّحلِ أنِ اتَّخِذِی مِن َالجِبالِ بُیُوتاً وَ مِن َالشَّجَرِ وَ مِمّا یَعرِشُونَ. ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثّمَرَاتِ فَاسلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخرُجُ مِن بُطُونِها شَرابٌ مُختَلِفٌ اَلوانُهُ فِیهِ شِفاءٌ لِلناسِ إنّ فِی ذلِکَ لِآیَةًلِقَومٍ یَتَفَکّرُونَ: پروردگار تو، به زنبور عسل الهام کرد که: از کوه، خانه بگیر و نیز از درخت و از آنچه بنا می کنند، سپس از همه ی میوه ها بخور و راه های پروردگارت را فرمان بردارانه بپوی. آن گاه آن شهدی که به رنگ های گوناگون است، بیرون می آید. در آن برای مردم، درمانی است. به درستی در این زندگی زنبوران برای مردمی که تفکر می کنند، نشانه ای از قدرت اللی است ». (نحل ،آیه 68 و69).

اما روایات:

پبامبر خدا صلی الله علیه و آله در چندین مورد می فرماید:

1.       عسل، درمان است.

2.       بر شما باد بر دو درمان : عسل و قرآن.

3.       خداوند برکت را در عسل قرار داده است. درمان دردها در آن است و هفتاد پبامبر، دوام سودمندیِ آن را از خداوند خواسته اند.

4.       به چیزی بر تر از یک شربت عسل، درمان جسته نشده است.