بسم الله الرحمن الرحیم
انسان زمانی که متولد می شود با یک فطرت و سیرت پاک پا به عرصه گیتی قدم می نهد.
انسان تا زمانی که بالغ و به سن تکلیف شرعی نرسیده باشند پاک و معصوم هستند؛
به این معنا، خداوند متعال از گناه آنان به طوری که خودشان نیز متوجه نشوند سرپوشی
کرده، عیب و عیوبشان را بر هیچ کسی آشکار نمی کنند؛ چون به خودش لقب
ستار العیوبی را داده است.حال ؛اگر همین انسان از تکلیف خود گذشته و پا به
عرصه ی جوانی و یا پیری نهد،دچار لغزشها شده، و یا مکتب او بر خواسته از یک
مکتب پوچ و بی اساس و بی مذهبی بوده باشد، اینجا باید چکار کند؟ آیا راه
برگشتن برای او هست؟!آیا اگر برگشت کند خانواده، اقوام، دوستان، و یا
هم مذهب و هم کیشان مذهبش به او چه می گویند؟! سرزنش و توبیخ،
و یا آفرین، آفرین گویان به او و انتخاب یک مذهب اساس و ریشه دار
و با معنویت؟! کدامشان؟!
داستان این موضوع، یک داستان خیالی و پوچ نیست بلکه یک واقعیت مهم