بسم الله الرحمن الرحیم 

خوردن شراب..؟!

اصل واژه ی شراب عربی است و برهر نوع آشامیدنی اطلاق می گردد. فرهنگ فارسی معین ، ج 2، ص 2034) لیکن در زبان فارسی تنها نوشیدنی های الکلی به این اسم نامیده می شود. چنان که واژه ی «باده» و «می» نیز به همین معناست ، اما در زبان عربی این گونه نوشیدنی ها را«خمر» می گویند.

خمر به معنا پوشاندن است و به آنچه که با آن چیزی را می پوشانند، خمار می گویند . خداوند متعال در قرآن کریم در سوره ی نور آیه ی 31، بدان مطلب اشاره فرموده است:باید خرمها « روسری ها» را برگردن خویش افکندند تا گردنشان پیدا نباشد). به شراب نیز از آن جهت خمر گفته می شود که عقل را می پوشاند و آن را زایل می کند. از این رو هر نوع مایع مسکر یعنی مست کننده را خمر می نامند.

عرب ها در گذشته شراب را از انگور جو و خرما می ساختند، ولی کم کم اقسام دیگری بر آن افزوده شد.امروز انواع گوناگونی از نوشابه های مسکر ساخته می شود که از لحاظ تأثیر در ایجاد مستی و شدت و ضعف آن متفاوت است . ( المیزان ، ج2 ، ص191) .

مشروبات الکلی مقداری الکل دارند ، که آثار تخدیر ی این گونه نوشیدنی ها ناشی از این ماده است . میزان این تخدیر و مستی ، به مقدار الکل در این گونه شراب ها بستگی دارد . الکل یا اتا نول مایع قابل اشتغال ، بی رنگ و باطعمی سوزان است . این ماده ، سمّی است و هر چه مقدار این سم در مشروبات زیادتر باشد ضرر آن نیز بیشتر است .

از میان مشروبات الکلی ، عرق ، ودکا ، ویسکی، و شراب های تقطیر شده ی میوه ها بیشترین مقدار الکل را دارند . مصرف مقدار معینی از این مشروبات موجب سستی می گردد که نمو دهای آن در سه شکل قابل مشاهده است :

1-مستی همراه با هیجانات حرکتی که شخص به مست بودن خود توجه دارد ، لیکن همان مقدار مستی سبب می شود که حرکات غیر معمول و گاه سر وصدای فراوانی از خود بروز دهد .

2- مستی همراه با بد بینی و گاه جنون ، که شخص از خود بی خود می شود و به اقدامات جنون آمیز و گاه خود کشی دست می زند .

ادامه مطلب...