بسم الله الرحمن الرحیم

آسمان مدینه رویش که دید

در قدومش ستاره باران شد

گاه وجد وسرور آمده است

موسم شادی فراوان شد

گوهر جان شد از صدف بیرون

روشنی بخش چشم یاران شد

درگلستان عشق با شادی

بلبل نغمه گر غزل خوان شد

گشت عالم پر از از نشاط و سرور

تارُخ ماه او نمایان شد

سخن آشنا بگوش آمد

جلوه گر آیه های قرآن شد

برگی از نور او به طور افتاد

مات و مبهوت پور عمران شد

ای بلند آیت خداوندی

ز تو روشن چراغ ایمان شد

چشمه های محبت و ایمان

در دل عاشقان خروشان شد

مهرت ای آفتاب خوبیها

پرتو افکن به مُلک امکان شد

گشتی از مهر ضامن آهو

تا که صیّاد مات و حیران شد

دید تا آن صفای بی حد را

بوسه بر خاک زد مسلمان شد

زیب نام تو ای امام رئوف

از دل خاک تا به کیوان شد

ای مطاف فرشتگان خدا

ای به حُکمت سپهر گردان شد

دست عظمت اشارتی فرمود

شیر از نقش پرده غرّان شد

ای جگر گوشه رسول خدا

که طبع عشق از تو سوزان شد

بی تولّایت ای امام عشق

عاشقی مشکل است نتوان شد

روز میلادت ای امام غریب

چشم عشّاق اشک ریزان شد

تربت پاکت ای امام همام

باعث افتخار ایران شد

من و مداححیت زبانم لال

که به شأنت خدا ثنا خوان شد

چند بیتی بسان هدیه مور

تحفه درگاه سلیمان شد

ولادت امام رضا علیه السلام بر همه مبارک باد